07. Potęga włókiennicza w Europie oraz schyłek świetności

Budowa fabryki Scheiblera uważana jest za przełom w architekturze przemysłowej. Styl i nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne zastosowane w łódzkiej przędzalni stały się wzorem naśladowanym przez projektantów innych fabryk. Przędzalnię wzniesiono na planie prostokąta. Budynek składał się z trzech członów, z których dwa boczne mieszczą trójnawowe hale produkcyjne, a środkowy pomieszczenia dla maszyny parowej. Fabryka ponadto wyposażona została w narożne, ośmioboczne wieże, swym stylem nawiązujące do średniowiecznej architektury obronnej, w których to znajdowały się urządzenia dźwigowe, sanitarne oraz klatki schodowe.
Karol Scheibler umarł w 1881 roku. Podczas I wojny światowej jego przędzalnię zajęli okupanci, którzy z fabryki wywieźli wszystko co najcenniejsze, w tym park maszynowy.
W 1921 dzięki fuzji zakładów Scheiblera z zakładem włókienniczym Ludwika Grohmana powstały Zjednoczone Zakłady Włókiennicze K. Scheiblera i L. Grohmana, SA w Łodzi. Na początku lat 20. XX wieku, przedsiębiorstwo nie miało sobie równych w dziedzinie polskiego przemysłu włókienniczego i było jednym z największych tego typu przedsiębiorstw w Europie.